Elke maand blikt SMOC, heel trouw, terug op de maandresultaten voor zwaveldioxide en fijn stof. SMOC dit doet al jaren bij afwezigheid van enige overheid die de Isla wenst te handhaven en over diens overlast het publiek actief wenst te informeren. Dit behoeft wel nadere toelichting.

Uiteraard geldt dat SMOC elke maand keurig meldt dat zij zich baseert op ‘voorlopige’ meetresultaten, maar dat is vandaag anders. Hieronder staan namelijk de gevalideerde meetresultaten weergegeven voor jaargemiddelden van zwaveldioxide (GGD Amsterdam, 26 augustus 2015). Het valt op dat, voor Isla-begrippen, 2010 t/m 2012 magere jaren waren omdat de productie soms wekenlang stil lag. Oorzaak: de Isla is een oude bromtol uit WOI, al liggen de jaargemiddelden dan nog steeds boven die van internationale richtlijnen als die van de WHO. In 2013 en 2014 stijgt de productie vervolgens weer flink nadat de bromtol is opgelapt en dat blijkt dan ook direct uit de jaargemiddelde gehaltes voor zwaveldioxide op leefniveau. Deze waarden rijzen de pan uit, ver boven de vergunningsnorm uit (en nog weer verder boven die van internationale richtlijnen). De Isla boeit het verder niet, evenals verantwoordelijke politici uit het Koninkrijk der Nederlanden. Ondertussen kunnen de mensen onder de rook tegen de stank aanleunen en zien hun huizen alsmaar groener worden met een smurrie rijk aan zware metalen. Het onrechtmatige handelen van de Isla ten spijt, de Curaçaose overheid blijft wegkijken. Waarom gelast zij geen grootschalig bloed- en urineonderzoek boven en onder de rook naar de aanwezigheid van zware metalen? Waarom wil zij überhaupt niet handhaven? Welk en wiens belang wil ze in een democratie eigenlijk dienen dat belangrijker is dan 20.000 mensen onder de rook? SMOC hoort het graag, maar de mensen (met gezondheidsklachten) nabij de Isla nog meer.

Lees hier het volledige rapport van de GGD Amsterdam: Meetresultaten Luchtkwaliteit Curacao 2014.