Insiders weten het maar al te goed. SMOC heeft jarenlang geprocedeerd tegen de Isla (PDVSA/Venezuela), vanwege de vervuilende uitstoot van deze zwaar verouderde olieraffinaderij. In de beginjaren van het vorige decennium leidde dit ertoe dat de rechter het onrechtmatig handelen van de Isla vaststelde. Daarom werd, als drukmiddel, door de rechter een dwangsom opgelegd. Isla moest zich gaan gedragen naar de, toch al zwakke, milieunormen in plaats van deze te overschrijden. De ervaring leerde helaas dat Isla gewoon haar eigen weg ging. De vervuilende uitstoot nam juist toe (zie grafiek* hieronder). En de Curaçaose overheid? Die stond erbij en keek ernaar, evenals de meerderheid van Curaçaose politici. Een bloody shame. Medio 2019 werd het onrechtmatig handelen van de Isla vervolgens wederom vastgesteld.
De afgelopen paar jaren daalde de uitstoot van de Isla juist flink, want zij draaide nauwelijks. Hier lagen uiteraard geopolitieke oorzaken aan ten grondslag, omdat Venezuela in zwaar economisch weer verkeerde. Ondertussen liep het huurcontract op 31 december 2019 jongstleden af. In allerijl moest een nieuwe huurder worden gevonden voor de technisch belabberde olieraffinaderij. En dat vindt SMOC gek. EcoRYS had immers duidelijk aangegeven dat eind 2013 kraakhelder zouden moeten zijn hoe de toekomst van het Isla-terrein eruit moest gaan zien. SMOC was uiteraard niet te beroerd om deze info ook destijds te delen met de democratie van Curaçao (klik hier). Maar goed, de nieuwe huurder wordt dus Klesch. Gisteren heeft SMOC op ParadiseFM en DolfijnFM haar zorgen geuit. We willen namelijk niet weer dat de lucht benedenwinds de Isla zwaar wordt vervuild; een nieuwe SO2-top wil SMOC niet. De vraag ligt daarom (weer) voor inzake de Isla: wat gaat de Curaçaose overheid “doen” om te zorgen dat de luchtkwaliteit acceptabel is benedenwinds de Isla?
*het gemiddelde van 2019 is een voorlopig gemiddelde.