In 2010 oordeelde de rechter dat Isla 75 miljoen gulden moest betalen als Isla meer dan 80 mcg/m3 zou bijdragen aan de gemeten hoeveelheid zwaveldioxide (SO2) in de lucht. De rode lijn geeft die 80 aan (zie grafiek hieronder).
Dat Isla nooit heeft hoeven betalen is omdat er geen metingen waren die de bijdrage van Isla precies konden laten zien. En dus werd er een berekening gemaakt door deskundigen van StAB en TNO uit Nederland. Die berekeningen waren met gegevens van Isla uitgevoerd en kwamen niet hoger uit dan 80. Voor CRU werd 35 berekend. “Het verschil met de metingen moet afkomstig zijn van Aqualectra, verkeer, scheepvaart”. En dus hoefde Isla niet te betalen. SMOC heeft altijd aangetoond dat de berekeningen van de bijdrage van Isla niet klopten en de bijdrage van de Aqualectra, verkeer en scheepvaart tezamen nooit meer dan 20 kon zijn. De rechter heeft dit niet aangenomen en vertrouwde op de berekeningen van de ‘deskundigen’.
Nu de Isla en CRU in 2020 vrijwel volledig plat lagen zijn er metingen (www.luchtmetingencuracao.org) die bewijzen dat de bijdrage van overigen slechts 10 is! De bijdrage van Isla was en is dus eenvoudig te bepalen: de gemeten waarde minus 35 (CRU) en 10 (overigen). In 2013 was de bijdrage van Isla dus 110, in 2014 was dat 125 en in 2015 was het zelfs 180 mcg/m3 SO2. In 2016 was het 108 en in 2017 was de bijdrage 93.
Isla heeft de dans ontsprongen en SMOC zal er op toezien dat een volgende exploitant, mogelijk CORC, die dans niet zal ontspringen. CORC zal vanaf een herstart moeten voldoen aan door de rechter bevolen moderne strengere milieueisen. En anders dan PdVSA zal CORC niet ongestraft kunnen zeggen: “It wasn’t me”! Die tijd is voorbij. Het is met de metingen van de overheid bewezen dat al die jaren de Isla de grote vervuiler was.
