Ingezonden brief: “SMOC wenst iedereen een blijvend schoon Nieuwjaar!”

Het is een goede gewoonte om aan het einde van het jaar terug te blikken, maar vooral ook om vooruit te kijken. Dat doet SMOC ook.

De trouwe lezer van deze krant weet dat SMOC zich al twintig jaar inzet voor een schoon milieu en wel in het bijzonder voor de mensen onder de rook van de Isla en de werknemers daarvan. De zorgen van SMOC omtrent de raffinaderij zijn altijd groot geweest en zullen dat ook blijven zolang de overheid de olieraffinaderij open wil houden.

Om kort te gaan. De vervuilende uitstoot van de Isla behoorde tot de grootste wereldwijd en was volgens de rechter “onrechtmatig”, al ontkende de Isla dat tegen beter weten in met regelmaat (zie grafiek). Van handhaving door de Curaçaose overheid was geenszins sprake, en Curaçaose politici die écht opkwamen voor de gewone man en vrouw onder de rook bleken op een hand te tellen. De overheid beschermde haar inwoners niet. Gek genoeg bleek de economische bijdrage van deze eeuwenoude raffinaderij aan het Land Curaçao relatief laag, amper 3%, omdat PdVSA op basis van de “Agreement between the Netherlands Antilles, the island territory of Curaçao and Petroleos De Venezuela S.A. [PDVSA]”, net als Shell daarvoor, vrijgesteld was van het betalen van grondbelasting, invoerrechten en vooral winstbelasting. Miljarden dollars winst zijn decennialang onbelast gebleven! De financiële winsten (de lusten) gingen dus naar Shell (Nederland) en PdVSA (Venezuela), maar de aantasting van het milieu en afnemende volksgezondheid onder de Isla-rook en bijbehorende sociaaleconomische problematiek (de lasten) kwamen op het bordje van Curaçao. Dat moest en moet anders.

Zwaveldioxide20172020

SMOC had daarom altijd meerdere eisen, waaronder dat de PDVSA ging investeren in de raffinaderij. De PdVSA deed dat, in strijd met haar overeenkomst met de Curaçaose overheid, niet. Zo kon het bestaan dat de toch al beroerde technische staat van de Isla alsmaar verslechterde. De mensen onder de rook wisten er alles van. De werknemers ook en zij maakten zich eveneens zorgen over het gebrek aan investeringen en de toekomst van het Isla-terrein. Het huurcontract van de PDVSA liep eind 2019 immers af.

In 2012 stelde EcoRYS in haar rapport A Sustainable Future for Curaçao: Strategic Options for ISLA and the ISLA site (in opdracht en op kosten van overheidsbedrijf Refineria di Korsóu) dat een eventuele upgrade van de Isla veel tijd en klauwen met geld kost. Om die reden zou volgens EcoRYS eind 2013 heel duidelijk moeten zijn wie de nieuwe huurder en investeerder zou worden. Voorts opperde EcoRYS ook als strategische optie om de Isla te ontmantelen en andere economische activiteiten te ontwikkelen op het huidige Isla-terrein, voor het geval er geen investeerder kon worden gevonden. Wat de Curaçaose politiek in de tussentijd heeft laten zien is één groot fiasco gebleken. Eind 2013 was er helemaal geen duidelijkheid voor de Curaçaose bevolking en de werknemers. De vervuilende uitstoot nam intussen wel fors toe, zoals diverse malen aangetoond in deze krant door SMOC. Daarnaast mochten diverse lieden, inclusief oud-politici, wel hun zakken vullen binnen het MDPT om (zogenaamd) oplossingen te zoeken voor de economische invulling van het Isla-terrein. Zonder resultaat dus voor het algemeen belang.

We schrijven nu 2021. De raffinaderij ligt al 2 jaar plat. In de recente tv-documentaire Rauw Curaçao van Wensley Franciso werd nog maar weer eens pijnlijk duidelijk welke gevolgen dit heeft voor de werknemers. Van de 1000 werknemers zijn er al 500 ontslagen, en het geld om de lonen van de laatste 500 man nog verder te betalen is nu echt op.
Een groot gebied in het hart van ons mooie eiland draagt niet wezenlijk economisch bij in een land dat er toch al economisch beroerd voor staat. De vervuilende uitstoot van de Isla is gelukkig wel verlamd, want PDVSA is inmiddels vertrokken (zie grafiek). Voor het eerst in ruim 100 jaar is er ook ten westen van de raffinaderij schone lucht. Er is geen onderzoek voor nodig om te weten dat dit de gezondheid van de bewoners ten goede komt. De kunst is nu om ervoor te zorgen dat het huidige Isla-terrein een milieuvriendelijke en voor Curaçao positieve economische invulling gaat krijgen. De berichtgeving van afgelopen week dat het kabinet-Pisas met ingang van februari 2022 een nieuwe exploitant heeft voor de Isla past niet in deze logische gedachte. Curaçao gaat dan weer terug in de tijd, met politici die mensen onder de rook van de Isla minachten. Dat wil SMOC niet, want die staat een schoon nieuwjaar voor.

SMOC wenst de bevolking van Curaçao fijne feestdagen, en een blijvend schoon 2022.

 

Drs. Peter van Leeuwen en Drs. Arjan Linthorst

Beide bestuur SMOC

Reacties zijn gesloten