Over de luchtvervuiling door de raffinaderij op Curaçao is al veel geschreven. Ter illustratie, Sanhueza e.a. schreven reeds in 1982 hun artikel “Air Pollution in Tropical Areas” (Studies in Environmental Sciences, Vol. 23, pp. 3-10, 1982). In dit artikel wijzen ze o.a. op de enorme uitstoot van toxische stoffen door de Isla –toen nog SHELL. Luchtvervuiling heeft ook in de media veel aandacht gekregen, met name in het laatste decennium. Over ongeveer zeven weken doet de rechter uitspraak over het hoger beroep van 2 april 2012. In de zitting van 2 april werd naast de bekende luchtvervuiling ook gesproken over ‘oil spills’ –lekkage van olie in/op oppervlaktewater. In de media is hier minder over geschreven. Hoe kan dat nou? Stankoverlast, huidallergie, longproblemen en hoofdpijn als gevolg van de atmosferische uitstoot van de Isla is wat tastbaarder, zo lijkt het wel. De overlast van ‘oil spills’ en de gevolgen ervan op de volksgezondheid, economie en de waarde van het milieu is voor de leek minder eenvoudig te duiden. Gelukkig is er het nodige over geschreven in wetenschappelijke literatuur, ook recent. Hieronder geef ik bewust een beknopte samenvatting van oudere literatuur.
Het probleem van ‘oil spills’ mag niet worden onderschat, omdat er wordt gezwommen, gevist en gedoken in de Curaçaose wateren. Dit maakt het dat er een relatie is tussen ‘oil spills’, economie en milieu. Debrot en Sybesma schrijven over ‘oil spills’ in 2000 (“The Dutch Antilles”, Seas at the millennium –an environmental evaluation, Vol. 1, pp. 595-614, 2000)):
,,Nevertheless, indications are that the current magnitude of coastal development and industrial pollution in Aruba, Curacao and St. Maarten have already such proportions that large tracts of reef and related coastal habitats are being rapidly degraded. Major problem areas identified for the various islands are: pollution caused by oil refineries….”
Debrot en Sybesma luiden hier de noodklok, zo lijkt het: koraalriffen worden aangetast. Goed beschouwd werd dit ook al duidelijk in 1976 met het artikel van Elgershuizen en De Kruijf (in Marine Pollution Bulletin, Vol. 7 (2), pp. 22-25, 1976). In hetzelfde tijdschrift rapporteerden Debrot en Nagelkerken in 1995 over de lange-termijn impact van oil spills op ‘mollusc communities’ (Debrot en Nagelkerken, Marine Pollution Bulletin, Vol. 30 (9), pp. 592-598, 1995). Conclusie: de groei van ‘mollusc communities’ wordt belemmerd door oil spills, de impact hiervan moet worden uitgedrukt in jaren. Debrot e.a. schreven in 1995 nog een ander artikel in Marine Pollution Bulletin (Vol. 30 (11), pp. 689-693, 1995). In dit artikel wordt ‘tar pollution’ bestudeerd op verschillende stranden, waarbij het gemiddelde teergehalte wordt bepaald op verschillende plekken in de wateren rondom Curaçao. Tevens wordt het teergehalte vergeleken met dat van andere landen. Debrot e.a. rapporteren dat het teergehalte in de wateren van Curaçao gemiddeld een factor tien groter is dan bijvoorbeeld die van Jamaica. Iets specifieker zeggen ze over Curaçao (p. 692):
,,Beach tar contamination on Curaçao appears to be very high in terms of the accumulated amount of persisitent tar.”
De hoogste waarden voor teer vinden Debrot e.a. in de buurt van industriële activiteiten en wel zodanig dat er, naast meteorologische invloeden, ook een oorzakelijke relatie wordt gelegd met ‘oil spills’. Debrot e.a. veronderstellen als een van de oorzaken de raffinaderij. Het recente rapport van TNO (2007) mag dan ook geen verrassing heten. TNO toonde de aanwezigheid aan van diverse toxische stoffen afkomstig uit oliehoudende producten van de Isla. Kortom, er zijn goede redenen om aan te nemen dat de Isla al decennialang de wateren van Curaçao vervuilen, waarbij de koraalriffen en vissen het moeten ontgelden. Dit zal toch ook de visserij en het duiktoerisme raken? Naast het milieu krijgt hiermee ook de economie een duw in de verkeerde richting. Vinden er nog steeds ‘oil spills’ plaats? Ja, lees hier maar. Premier Schotte zei hierover in de Amigoe (26 juli 2011) dat de Isla verantwoordelijk was voor de ‘oil spill’. Hopelijk beseft de rechter dit ook en zal het vonnis passend zijn.
