Geachte mevrouw Hoyer,

In 2007 ontving onze stichting SMOC uit uw handen namens Radio Hoyer de prijs Rayo di Solo. Een prijs die wordt uitgereikt aan personen/organisaties die een positieve bijdrage leveren op sociaal, economisch of milieugebied voor de gemeenschap van Curaçao. De prijs was een stimulans om verder te gaan met ons vrijwilligerswerk om de zeer ernstige milieuverontreiniging door Refineria Isla terug te dringen.

Met verbijstering hebben wij dan ook uit de media vernomen dat u onlangs een zelfde soort prijs van Radio Hoyer, de Solo di Oro, heeft uitgereikt aan Refineria Isla, voor haar goede werk op sociaal gebied, en haar filosofie “iets terug te doen met hart voor onze gemeenschap”. Nota bene ter viering van het 60-jarig bestaan van Radio Hoyer. Wat ons betreft is dat jubileum hiermee helaas omlijst met een diepzwarte rand.

Als er namelijk één bedrijf op het eiland is dat niet sociaal is, dan is het Refineria Isla wel. De vele miljoenen die door Refineria Isla in sociale projecten zijn geïnvesteerd, en die u bij de uitreiking met trots noemde, zijn namelijk verdiend ten koste van onze gemeenschap! Een gemeenschap die dagelijks geteisterd wordt door de onbestrafte giflozingen van deze raffinaderij die weigert te investeren in milieuprojecten. Had Refineria Isla diezelfde ‘sociale’ miljoenen in de raffinaderij zelf geïnvesteerd, zoals in 1994 is overeengekomen en vastgelegd in haar leasecontract, dan zouden de bewoners onder de rook niet stelselmatig worden blootgesteld aan kankerverwekkende, ziekmakende dampen die niet alleen de verouderde normen van haar eigen vergunning overschrijden maar nog veel sterker de gezondheidsnormen van de World Health Organization (WHO) voor in ieder geval zwaveldioxide en fijn stof. Als de overlast echt ondraaglijk wordt, tot overgevende kinderen en docenten aan toe, dan sluiten scholen noodgedwongen de deuren. En dat gebeurt vele malen per jaar. Of nog gekker, afgaande op een Ecorys rapport uit 2005, heeft de Isla minimaal 18 vroegtijdig dode mensen per jaar op haar ‘geweten’ en moeten duizenden inwoners een kostbaar beroep doen op de verzorgingsstaat. Los van de financiële lasten die hiermee gemoeid zijn voor Curaçao (en dus voor ons allen) is het onbestaanbaar dat het betalen van bloedgeld als “ sociaal”  wordt bestempeld.

Een prijs toekennen aan een dergelijke gewetenloze organisatie is voor SMOC onbegrijpelijk en reden om onze prijs aan u, als eigenaresse van Radio Hoyer, terug te geven. Een erelijst waarop, volgens uw journalistieke medium, ook de naam van Refineria Isla mag staan, is voor ons geen erelijst meer. Integendeel. Onze Rayo di Solo zal deze week bij u worden terugbezorgd. Wat bij ons achterblijft is de prangende vraag hoe het kan dat Radio Hoyer het betalen van bloedgeld met een prijs beloont.

Namens het bestuur van SMOC,

Drs Peter van Leeuwen, voorzitter