In een ultieme poging heeft SMOC op 9 februari 2016 de Staten van Curaçao opgeroepen om de Curaçaose regering te dwingen om per direct de Isla bestuurlijk te gaan handhaven. Het bleef min of meer stil, zoals dat al decennialang aan de orde van de dag is. Op 16 februari 2016 erkende de Tweede Kamer in meerderheid dat er op Curaçao sprake is van ondeugdelijk bestuur en het schenden van mensenrechten aangaande de Isla. Een parlementair novum wat SMOC betreft. Terecht ook dat dit politiek wordt erkend, want dag in dag uit betalen mensen onder de rook van de Isla de hoogste prijs voor de milieuvervuilende uitstoot en het bestuurlijk wegkijken: hun gezondheid. Reeds in 2005 stelde EcoRYS dan ook vast, op basis van conservatieve aannames, dat duizenden mensen jaarlijks een beroep moeten doen op de gezondheidszorg vanwege de Isla-uitstoot. EcoRYS berekende daarnaast ook minimaal 18 vroegtijdige doden per jaar. Ondertussen neemt de uitstoot schrikbarend toe. Voorbeeld: met zowel zwaveldioxide (SO2) alsook de kankerverwekkende PAK’s (polycyclische aromatische koolwaterstoffen) staat Curaçao, onder de rook van de Isla, in de wereldtop. Een bedenkelijke eer, maar het verklaart ook direct waarom het CBS in 2011 rapporteert dat 83,1 % van de mensen uit Wishi overlast ervaart. Dit moet stoppen door de uitstoot van de Isla substantieel te verminderen, zo vindt ook de Tweede Kamer in haar motie d.d. 16 februari 2016. En wel binnen drie maanden, aldus de motie. Helaas. Op 21 mei 2016 heeft SMOC aangetoond dat de uitstoot helemaal niet substantieel wordt verminderd (zie grafiek hieronder voor zwaveldioxide). Oorzaak: er wordt niet bestuurlijk gehandhaafd door de Curaçaose overheid. In dat geval hoort zich een nieuw parlementair novum aan te dienen: de Koninkrijksregering moet Art. 43 van het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden van kracht laten worden zodat eindelijk de Isla bestuurlijk wordt gehandhaafd. Gek genoeg toonde de Tweede Kamer zich vorige week wat slapjes, want zij wil eerst de mening van de Staten van Curaçao horen over handhaven van de Isla op de korte termijn. Dat spreekt SMOC minder aan, al heeft SMOC best wel vragen voor alle volksvertegenwoordigers van de Staten:
Deelt u de opvatting dat de rechten van de mensen (bv. Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, Art. 2, 8 en 10) onder de rook van de Isla worden geschonden en dat al jarenlang? Indien nee, waarom niet?
Deelt u de opvatting dat de Curaçaose overheid nog nooit de Isla bestuurlijk heeft gehandhaafd vanwege politieke onwil en (daarmee) een niet-functionerende Milieudienst? Indien nee, waarom niet?
Deelt u derhalve de opvatting dat de Curaçaose politiek, in meerderheid, de mensen onder de rook van de Isla jarenlang heeft minacht? Indien ja, kunt u de grootsheid opbrengen om publiekelijk excuses aan te bieden?
SMOC ziet de antwoorden op bovenstaande vragen graag tegemoet.
